De afwisseling tussen onderzoek doen en onderwijs geven bevalt Kathrine goed. “Bij mijn postdoc functie zit een behoorlijke onderwijstaak en dat vind ik leuk. Werken met studenten is echt geweldig. Maar ik zie dat de naar verhouding grote onderwijstaak een gevolg van de structurele onderfinanciering is. Tijdelijke onderzoekers vervullen nu vaak een structurele rol in het onderwijs van een afdeling. Er is simpelweg geen geld om dit op een andere manier te ondervangen. Tegelijkertijd zorgt de grote onderwijstaak ervoor dat het voor mij moeilijker is om te publiceren en onderzoeksgelden binnen te halen. Terwijl dit wel voorwaarden zijn om na mijn postdoc een baan te kunnen krijgen. Ook heb je continu het gevoel dat je niet de tijd hebt om het onderwijs te geven wat je wil geven en wat studenten ook verdienen.”

Minder geld voor meer studenten
De structurele onderfinanciering moet aangepakt worden. “We zien dat het aantal studenten enorm groeit, en het budget gelijk blijft of zelfs minder wordt. We hebben dus minder geld voor meer studenten. Toen ik zelf studeerde, had je een werkgroep van 20 studenten. Nu geef ik les aan werkgroepen van 30 studenten en onlangs zelfs aan 40 studenten. We leveren in op de persoonlijke begeleiding van studenten. Er moet gewoon een grote zak geld bij. Ook vind ik dat er een cultuuromslag op universiteiten moet plaatsvinden. Kwaliteit wordt nu te sterk bepaald door de onderzoeksoutput te waarderen, terwijl ik denk dat we dit ook op andere manieren kunnen bepalen, bijvoorbeeld onderwijskwaliteiten of maatschappelijke impact. Tot slot moeten we het systeem van de onderzoeksfinanciering aanpakken. Nu wordt slechts 10 procent van de onderzoeksvoorstellen gehonoreerd, terwijl er ontzettend veel werk in wordt gestopt.”

Het belang van gedegen wetenschappelijk onderzoek en onderwijs
Gedegen wetenschappelijk onderwijs en onderzoek is nodig om actuele vraagstukken zoals de corona- en klimaatcrisis aan te pakken. “Als we kijken naar de coronacrisis, dan is het een medische crisis. Maar het is duidelijk dat alleen een medisch perspectief niet voldoende is om dit op te lossen. Je hebt geesteswetenschappers, sociologen en andere gedragswetenschappers nodig om ervoor te zorgen dat mensen de maatregelen opvolgen en op mentaal vlak gezond blijven. Virologen en medici erkennen dat. Elke wetenschapper aan wie je het vraagt, zegt dat ze niet zonder de inzichten uit andere onderzoeksgebieden kunnen.”